Verdeeld in mening, verenigd in vrijheid

De afgelopen week stond vanzelfsprekend in het teken van de Dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Maar voor een deel van de bevolking, waaronder mijzelf, was er nog een derde dag van belang deze week. De dag die volgt op Bevrijdingsdag. Op 6 mei 2002 om 18:05 uur werd dr. Wilhelmus Simon Petrus (Pim) Fortuyn bruut vermoord op het Media Park te Hilversum. Het toeval wil dus dat deze dag precies volgt op de Dodenherdenking van 4 mei en Bevrijdingsdag van 5 mei.

Deze gebeurtenis is van vitaal belang omdat de moord op Fortuyn laat zien hoe kwetsbaar onze vrijheid van meningsuiting, en daarmee onze democratie, is. Zonder vrijheid van meningsuiting kan er immers geen democratie bestaan. Zonder het vrije woord vervallen we tot onderdrukking. Hoewel ik op het moment van de heer Fortuyn zijn overlijden slechts 5 jaar oud was, heb ik er toch veel van meegekregen. De woede, maar ook de angst die het teweeg bracht onder Nederlanders staat me nog goed bij. Bijna niemand kon het zich voorstellen dat dit in ons land kon gebeuren. En toch is het gebeurd.

Wat deze gebeurtenis laat zien is dat hetgeen we vieren op Bevrijdingsdag totaal geen vanzelfsprekendheid is. Onze vrijheid is ons niet cadeau gedaan, hiervoor is vol moed gevochten! Het is aan ons allemaal, als burgers van Nederland, om deze vrijheid ook te blijven verdedigen. Doen we dit niet langer, dan staan de poorten open voor dictatuur en geweld.

Welke politieke kleur je ook hebt, laten we verenigd zijn in onze afkeer van (politiek) geweld. Laten we verenigd zijn in onze liefde voor vrijheid en democratie. Verdeeld in mening, verenigd in vrijheid.